Jan-Peter Cruiming: ‘Jobbird kostte me €10 miljoen’
Het bankroet van Jobbird was een van de spraakmakendste van de laatste jaren. Vooral omdat het beeld ontstond dat oprichter Jan-Peter Cruiming van de aardbodem was verdwenen. Nu neemt hij voor het eerst het woord, ook over de berichtgeving uit die tijd. ‘Het voelde alsof er een roedel wilde honden achter me aan zat.’
Ja, ook wij waren we eind 2018 best een beetje verrast over het faillissement van vacaturesite Jobbird, en zeker door het gebrek aan toelichting van de oprichter. Het was zijn advocaat die hem destijds aanraadde ook onze belletjes niet te beantwoorden, zegt oprichter Cruiming nu. ‘Die adviseerde om de woordvoering aan de curator over te laten. Dus als journalisten belden, namen wij inderdaad niet op. Maar we waren heus niet van de aardbodem verdwenen, we zaten gewoon thuis onze wonden te likken.’
In het gesprek dat we voor de nieuwe Quote met de met Nationale Vacaturebank rijk geworden Cruiming voerden legt hij uit dat hij €10 miljoen in het vacatureplatform had gestoken, maar dat hij het technisch niet voor elkaar kreeg om alle gedroomde functionaliteiten erin te gieten. ‘We begonnen ooit met Atos, daarna zijn we overgestapt naar een kleiner bureau en nog later hebben we zelf mensen in dienst genomen. En iedereen zegt tijdens de eerste gesprekken natuurlijk dat alles wat je wilt mogelijk is. Maar als hetgeen beloofd is weer niet wordt geleverd, dan houdt het een keer op. We zagen gewoon dat het niet goed ging komen’, aldus Cruiming, die dus ontkent dat geld het probleem was. Tegelijkertijd ontkracht hij het beeld dat hij zijn geld domweg in een bodemloze put heeft gestort. Want volgens hem werd het bedrijf nog niet eens zo gek lang geleden nog op €140 miljoen gewaardeerd. ‘Dus dan is €10 miljoen niet zo gek. Dan heb je gewoon een leuke investering gedaan. En natuurlijk, we hadden er nog €10 miljoen in kunnen steken, maar ik betwijfel of je dan wel goede mensen had gevonden.'
Uiteraard legden we Cruiming ook de vraag voor wat hij zelf anders had moeten doen. Dat betreft zijns inziens in elk geval niet de benoeming van zijn veel jongere vrouw als ceo, en ook niet het veiligstellen van de domeinnaam, iets waar de curator wel kanttekeningen bij plaatste. Maar met de verhuizing van het bedrijf naar een van de duurste plekjes in Amsterdam was bij nader inzien niet alleen maar handig. ‘Je zou kunnen zeggen dat we daar wel een beetje uit de bocht zijn gevlogen. Uit de Gouden bocht, ja.’
